In 1972 bracht Stevie Wonder zijn iconische nummer "Superstition" uit, dat al snel een van zijn meest herkenbare en geliefde hits werd. Het nummer verscheen op zijn album Talking Book en werd uitgebracht door Motown Records. "Superstition" is een perfecte mix van funk, soul en rock, en het kenmerkt zich door de kenmerkende clavinet-riff die Wonder zelf speelde.
De tekst van "Superstition" gaat over de gevaren en negatieve effecten van bijgeloof. Wonder waarschuwt in het nummer voor het blindelings geloven in bijgeloof en benadrukt dat dit vaak leidt tot angst en misverstanden.
De krachtige boodschap, gecombineerd met de aanstekelijke melodie en ritmische groove, maakte het nummer tot een instant klassieker.
"Superstition" bereikte de nummer één positie op de Billboard Hot 100 in januari 1973 en werd bekroond met twee Grammy Awards: "Best Rhythm & Blues Song" en "Best R&B Vocal Performance, Male".
Het nummer werd ook opgenomen in de Grammy Hall of Fame in 1998, wat de blijvende impact en relevantie van het nummer onderstreept.
Een interessant feit over "Superstition" is dat het oorspronkelijk bedoeld was voor gitarist Jeff Beck. Wonder en Beck werkten samen aan de opnamesessies voor het album Talking Book, en Beck speelde de openingsdrumbeat die Wonder inspireerde om de rest van het nummer te improviseren. Uiteindelijk besloot Wonder het nummer zelf uit te brengen, wat een uitstekende keuze bleek te zijn gezien het enorme succes.
"Superstition" blijft een tijdloos meesterwerk dat generaties van muziekliefhebbers blijft inspireren en vermaken. Het nummer is een testament aan Stevie Wonder's muzikale genialiteit en zijn vermogen om krachtige boodschappen te combineren met onweerstaanbare grooves.
